Co roku pierwszy tydzień miesiąca listopada ogniskuje naszą uwagę na odwiedzaniu grobów naszych bliskich, dekoracji ich mogił, paleniu zniczy. Jest to też czas zadumy nad przemijaniem naszego życia, stawiania pytań czy istnieje życie po życiu, jakie ono będzie i jak rozumieć fragment naszego Credo, w którym wyznajemy wiarę w ciała zmartwychwstanie? Z tym tematem, na zaproszenie Klubu Myśli św. Jana Pawła II, zmierzył się ks. Marek Wirkus, wykładowca filozofii w szkołach średnich.
Wykład zatytułowany „Czy nadal wierzymy w ciała zmartwychwstanie?” w pierwszej części oparty był na cytatach z Nowego Testamentu, w których jest mowa o ciele uwielbionym, niematerialnym, zdolnym do przenikania „mimo drzwi zamkniętych” (J 20, 19-20; 26-29). W dalszej części prelegent odnosił się do filozofów Platona i Arystotelesa, a także do filozofów ery chrześcijańskiej św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, z których wypowiedzi wynika, że nasze ciało materialne jest więzieniem dla duszy ludzkiej. Kiedy umieramy uwolniona dusza podlega oczyszczeniu z grzechów i przechodzi do życia wiecznego, a ciało ulega procesowi dematerializacji, rozpada się na atomy, które następnie wbudowywane są w organizmy innych ziemskich stworzeń, najczęściej roślin, bywa także i zwierząt, w zależności od tego, jakie są tradycje grzebania zmarłych. Tym tradycjom prelegent poświęcił ostatnią część wykładu, która była niezmiernie ciekawa, gdyż ukazywała jak postępują z ciałami swoich zmarłych wyznawcy buddyzmu, hinduizmu, islamu a także rożnych innych religii. Szacunek dla prochów swoich przodków jest jednak powszechny choć wyrażany na różne sposoby.
Opracowała Teresa Hoppe
Zdjęcia: Ewa Hoppe